Alles dus.

Als je er een beetje over nadenkt, zie je dat alles wat de mens maakt, is ontworpen. Of het nu gaat om de vuurstenen pijlpunt of de smartphone, er zit een designgedachte achter. En een ontwerpvraag. Hoe maak ik iets dat optimaal bijdraagt aan de oplossing van een gegeven probleem, met gebruik van de beschikbare middelen? Welk probleem los ik op? Waarom?

Om maar even in de prehistorie te beginnen: de evolutie in productontwikkeling van de vuurstenen pijlpunt kent een hoge mate van contextbewustzijn. Materiaalkennis en toenemende ambachtelijke vaardigheid leidden in de loop van de geschiedenis tot een steeds geavanceerder eindresultaat, dat hielp bij de jacht: het verwerven van proteïne als onderdeel van het oermensmenu.
En ook de uitvinding van de smartphone is een schot in de roos gebleken nu het apparaat onmisbaar is in het sociale verkeer en ons mediadieet.
De overeenkomst van het succes van deze twee producten zit hem onder meer in de brede toepasbaarheid – en de relatieve onmisbaarheid binnen de gegeven context – voor eten en sociaal gedrag. Beide zijn oerbehoeften van de mens.

Er zijn weliswaar ook dingen die wij maken zonder na te denken over doelmatigheid en nut. Dat noemen we meestal afval. Kort gezegd, de creaties van de mens bestaan uit designproducten en afval. ‘Haha, er zit overlap tussen die twee’, zeg je. Scherp opgemerkt, kritische lezer, heel scherp!
Voor de helderheid: design en esthetiek zijn niet hetzelfde. Soms bedenken we dingen die niet functioneel maar wel lelijk zijn, of dingen die niet esthetisch zijn maar wel doelmatig. Het komt daarentegen ook voor dat afval esthetische waarden heeft. Dat mag allemaal in de spelregels van design.

Een ontwerpidee verbindt bestaande ideeën met elkaar zodat iets nieuws ontstaat. Maar wat is dan Briljant Design?, vraag je je af. Ja, interessante vraag! Daarover een andere keer.